Καλοκαίρι 1974
Μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο μας έπνιγε η οργή και η θλίψη. Μας πονούσε και η πρωτοφανής ανικανότητα της χώρας να υπερασπιστεί πατρογονικά εδάφη.
Αυτή η αίσθηση της εθνικής ντροπής, βάρος ασήκωτο…
Ηταν 23 Ιουλίου, όταν λίγο μετά το μεσημέρι μάθαμε οτι οι ηγέτες της χούντας κάλεσαν σε σύσκεψη τους πολιτικούς για να δρομολογηθεί μια πολιτική λύση.
Η χούντα κατέρρεε, η αγωνία για την Κύπρο μεγάλωνε, κάθε λεπτό έμοιαζε αιώνας και λύση δεν φαίνονταν…
Αίφνης, εκεί κατά τις 10 το βράδυ, ένας δυνατός ψίθυρος απλωνόταν πάνω από την Αθήνα.
«Ερχεται ο Καραμανλής!»
Υστερα ήρθε η επίσημη ανακοίνωση από το ραδιόφωνο:
«Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ανεχώρησε ήδη εκ Παρισίων δι’ Αθήνας….».
Πως είναι πάνω στην απελπισία σου, να σε χτυπάει ένα σόκ ελπίδας!
Καβαλήσαμε την κόκκινη Floretta, που είχε ο φίλος μου ο Μπάμπης και φύγαμε για το αεροδρόμιο!
Η Floretta έμεινε, κάπου στη Βουλιαγμένης.
Την αφήσαμε σε μια γιαγιά, που είχε βγεί έξω από μια μονοκατοικία με μια ελληνική σημαία, και τη ζητήσαμε να μας τη φυλάξει.
Μας έδωσε και τη σημαία!
Συνεχίσαμε μέχρι το αεροδρόμιο, με τα πόδια!
Χαμός από κόσμο!
Ανάσταση και ελπίδα!
Τίποτα δεν είδαμε, αλλά μας είπαν πως ήρθε ο Καραμανλής!
Υστερα, τρέχοντας την περισσότερη ώρα, φτάσαμε λίγο πριν χαράξει στο Σύνταγμα.
Κοσμοπλημμύρα…
Κεριά, ελληνικές σημαίες, “ε, έρχεται” και το γνωστό πρωτοσέλιδο της “Βραδυνής” του Τζώρτζη Αθανασιάδη με τη φωτογραφία του Εθνάρχη!
Η Κύπρος μάτωσε για να επιστρέψει η δημοκρατία στην Ελλάδα,
Βαρύ το τίμημα….
Το επόμενο βράδυ, και αφού πλέον είχε ορκιστεί η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, σ’ ένα ζαχαροπλαστείο στη διασταύρωση Κουσίδου και Μυκόνου (με το καλύτερο προφιτερόλ στον κόσμο), Μάριο θαρρώ πως τον έλεγαν τον ιδιοκτήτη, είδα για πρώτη φορά στην τηλεόραση έναν κάτωχρο Καραμανλή να απευθύνει συγκινημένος το πρώτο του διάγγελμα.
«Η Ιστορία διδάσκει ότι αι εθνικαί κρίσεις οδηγούν συνήθως σε συμφορές. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που μια εθνική κρίσις ημπορεί να αφυπνίσει τας συνειδήσεις και να γίνει αφετηρία μιας πολιτικής και ηθικής αναγεννήσεως ενός λαού. Εύχομαι και ελπίζω ότι κατά τον ευλογημένον αυτόν τρόπο θα τερματισθεί η σημερινή περιπέτεια του Εθνους».
Ενας παππούς, που καθόταν δίπλα μου, σταυροκοπήθηκε και μας είπε με δακρυσμένα μάτια:
«Μας λυπήθηκε ο Θεός και μας γλύτωσε από την καταστροφή. Ο θεός να τον έχει καλά!»
Πικρή η χαρά…
Η καταστροφή της Κύπρου, ανοιχτή πληγή ακόμα, πονούσε…
Και πονάει, ακόμα….
Όμως εκείνη την ώρα ο Καραμανλής σήκωνε στους ώμους του το βάρος και την ευθύνη για ένα Εθνος…
Όταν ο μόνος που μπορούσε να τα καταφέρει…
Γράφει ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης
